The day after…

Oud-Hollandse Winter

 

White, white Christmas

Ik denk dat iedereen met huisdieren en een camera de afgelopen tijd wel in de sneeuw aan het spelen is geweest. Een verleiding die ik in elk geval niet kon weerstaan. Al werd me dat niet in alle gevallen in even grote dank afgenomen…

Eerste slachtoffer Ben had de kerstmuts sneller van zijn hoofd dan ik een foto kon maken. Ken je de cartoons van een olifant die een muis ziet? Als het kon was hij op schoot geklommen… Gelukkig is de grootste showbink op stal altijd wel bereid model te staan. Wel als er stukjes wortel aan te pas komen.

 

De rest heb ik maar niet met een muts verveeld. Maar dat wil niet zeggen dat ze vergeten worden! Namens ons allemaal: Een hele fijne Kerst!

 

Feest in Praag

Weinig kwam zo gelegen als de kans om er dit jaar toch nog even er tussenuit te gaan. Zowel de paarden als ik in de lappenmand. Wederom een Oud-Hollandse winter, wat betekent dat er buiten werkelijk niks kan. Ik had zelfs al geroepen dat ik kerst dit jaar over zou slaan. Ergens volgend jaar kon men mij wel weer bereiken. Mezelf al opgesloten met grootse plannen voor een zeer humeurige variant op de winterslaap.

Maar ja… Als dan de agenda toch leeg is… Vlieg!

De tijd daar is werkelijk omgevlogen. En na een heleboel glühwein en trdelniks, gezusterlijk gezelschap en gigantische bekers peperkoek-koffie zag het leven er alweer een stuk sfeervoller uit.

Licht in de…

Ook dit jaar is de eerste sneeuw in november al gevallen. Het vriest en dat blijft het nog zeker twee week doen. Nu blijkt dat de enige effectieve therapie bij een winterdepressie veel daglicht is. Maar als de zon zich dan al een keer laat zien blijft die zeker op mijn dikke muts en ski-broek steken. Misschien dat innerlijk zonlicht ook werkt?

Andere - meer of minder succesvolle -  strategieën:

• Het bakken van een Speculaas-Cranberrycake.
• Een fikse boswandeling (goed ingepakt uiteraard).
• Oefen je Sinterklaas-/Kerstliedjes repertoire.
• Net zo belangrijk als licht: Kleur! en Geur!
• Ga naar de kapper (helpt echt!)
• en als dat allemaal niet werkt, doe dan de nieuwste Depressie-zelftest. Heb je in elk geval een excuus…

Mooi Drenthe

Op het 5-sterren resort “Hof van Saksen”, het hier vlakbij gelegen vakantiepark-met-kapsones, werd vandaag voor de tweede maal een Art-event gehouden. Tijd dus voor een chique kopje thee, en bergen inspiratie.

Mocht je nog de buitengewoon ongezonde neiging hebben om je te gaan vervelen deze winter, dan is hier je redding. Een selectie van de leukere werken:

Petra de Vree

Sterke vrouwenbeelden. Prachtige gewaden met unieke glazuren en hoofdtooien van keramiek concureren met de kleurrijke veerdos van bijzondere tropische vogels.

Angelique van Dalfsen

Met haar kunst wil ze haar eigen leefomgeving en die van anderen prettiger maken. Mensen omringen met vrolijkheid en positieve energie.

Adrian Salomé

Adrian vindt het leuk om wol zelf op schilderachtige wijze te verven en daarmee te vilten. Het contrast tussen het dichte, wat steviger vilt en de dunne transparante zijde geeft een speelse en spannende werking.

Jan van Den Brink

Zijn werk is niet vernieuwend; maar vaak een onwerkelijke, surrealistische situatie, met een vette knipoog naar de wereld. Bij hem lijkt het onmogelijke heel normaal. Waar de werkelijkheid ophoudt, gaat de fantasie verder.

 

Natuurlijk is dit maar een kleine selectie. Sommige dingen zijn alleen leuk als je erbij staat. Het aan kunt raken, of ziet dansen in de wind. En misschien ben ik de leukste wel gewoon vergeten. Maar inspirerend was het zeker.

Nog meer paard

Na een werkelijk fantastisch verlopen seizoen heb ik besloten om iets eerder te stoppen met de cross. Binkie is een week geleden aan zijn rug behandeld, en ik wil zeker weten dat hij daar goed van herstelt. Even het zekere voor het onzekere dus. Maar wel met een geweldige afsluiter: onze overwinning in Diepenheim.

Wat mij betreft de mooiste cross die er is. Eerlijke sprongen en veel alternatieven als je het even niet ziet zitten. Maar als je voor de winst gaat, de moeilijkste lijnen. We gingen ervoor en het is gelukt. En ik kan het dus ook niet laten om hier nog een keer de foto van die dag te laten zien.

Want hoe verstandig de beslissing ook, een cross-seizoen is maar kort, dus daar wil je alles uithalen. Maar ik denk dat we dat wel hebben gedaan. Nu rustig opbouwen naar de winter, met hopelijk dit jaar iets minder vorst. Eens kijken of we nog weer kunnen wennen aan een dressuur-ring.

Ook nodigt mijn favoriete seizoen van het jaar weer uit tot mooie foto’s. En als we het dan toch even rustig aan moeten doen… Wie weet wat voor moois daar uit komt!

Uit de lucht…

Alsof hij uit de lucht is komen vallen. Wat moet je anders denken als er ‘s nachts om half één ineens een hoopje ellende bij je achterdeur zit. Hij heeft werkelijk z’n longen uit z’n lijf geschreeuwd, want anders was ik nooit buiten komen kijken. Hij was NAT en VIES en zat onder de schrammen, luizen, mijten, vlooien en naar later bleek ook wormen. Maar nu, anderhalve week later, is het gelukkig alweer heel wat meer een jonge kat. We hebben hem Fitz genoemd, en hij is gek op spelen, eten en gelukkig ook op beide honden. Enig nadeel daarvan is dat hij niet stil wil zitten voor de foto. Maar schattig is hij zeker…

En heb je net een Fitz, komt er nog een Blitz bij. Al is deze wel helemaal zelf uitgezocht en opgehaald. Deze vierjarige gaat het hopelijk goed doen in de cross.

Het is een halfbroer van één van Alice haar jonge paarden, Arriba. Meer daarover en ook een hele mooie foto van Binkie’s laatste cross in Diepenheim kun je vinden op haar site.

Paardensport op z’n mooist

De herfst is begonnen en het paardencross-seizoen is in volle gang. Fanatieker dan ooit tevoren zijn we dit jaar al in Oudkarspel (Noord-Holland), Maarsbergen (Utrecht), Wieringerwerf (Noord-Holland) en Gorssel (Gelderland) geweest. Na een goed seizoen vorig jaar besloten om direct een klasse hoger te starten, en misschien dat we voor het eind van het seizoen al nog een keer kunnen promoveren! De hoogte is geen probleem zo te zien…

Afgelopen weekend was ik voor het eerst in jaren weer in Gorssel. Een mooi parcours met dit keer onder andere een sprong over een stevige boomstam de waterbak in. Nu is Binkie absoluut niet bang voor water (gelukkig!), maar helemaal zeker was ik er toch ook niet van en de sprong was te groot om vanuit stilstand te doen. Zorgen om niks, want hij dook als een volleerd schoonspringer de plomp in. Denk de badmuts en bijbehorende wasknijper-op-neus er zelf maar bij…

Je kunt aan onze gezichtsuitdrukkingen volgens mij wel zien dat we er allebei veel plezier in hebben! Komend weekend even op adem komen en over twee week weer aan de start in Neede, tegen de Duitse grens in Gelderland…

Lolcats

Sommigen van jullie kennen ze al als de nimmer falende remedie tegen elke vorm van slecht humeur. Waar heb ik het over? Lolcats!

Wat is dat? Wikipedia omschrijft het als een beeldmacro die bestaat uit een foto van een dier (meestal een kat) met een humoristisch en idiosyncratisch bijschrift. Klinkt niet echt spannend…

Is het wel! Oordeel zelf:

 

Deze komen allemaal van de site IcanHasCheezburger waar elke dag nieuwe verzinsels worden geplaatst.

 

En voor degene die aan een dagelijkse dosis niet genoeg heeft. Bij het schrijven van dit stukje kwam ik erachter dat inmiddels ook de Bijbel in het Lolcats is vertaald. Inclusief instructies in het rare taalgebruik! Een klein voorproefje van het ontstaan van de aarde:

Boreded Ceiling Cat makinkgz Urf n stuffs

1 Oh hai. In teh beginnin Ceiling Cat maded teh skiez An da Urfs, but he did not eated dem.  …

3 At start, no has lyte. An Ceiling Cat sayz, i can haz lite? An lite wuz.4 An Ceiling Cat sawed teh lite, to seez stuffs, An splitted teh lite from dark but taht wuz ok cuz kittehs can see in teh dark An not tripz over nethin.  …

9 An Ceiling Cat gotted all teh waterz in ur base, An Ceiling Cat hadz dry placez cuz kittehs DO NOT WANT get wet.10 An Ceiling Cat called no waterz urth and waters oshun. Iz good.  …

27 So Ceiling Cat createded teh peeps taht waz like him, can has can openers he maed tehm, min An womin wuz maeded, but he did not eated tehm.  …

29 An Ceiling Cat sayed, Beholdt, the Urfs, I has it, An I has not eated it.30 For evry createded stufs tehre are the fuudz, to the burdies, teh creepiez, An teh mooes, so tehre. It happen. Iz good.

En zij zag dat het goed was…

De ultieme beloning

Ik vergelijk graag wetenschap op het gebied van paardensport en –voeding met ons mensen. Het dieet van paarden is goed te controleren en ze kennen geen placebo-effect. Misschien dat het volgende onderzoek ook iets kan zeggen over onze eetgewoontes. Ik denk van wel.

Uit een Frans onderzoek naar beloning bij paarden is namelijk gebleken dat een voedselbeloning - eten - het meest effectief is. Een lichamelijke beloning als een aai of kriebel brengt wel de hartslag omlaag, maar helpt niet bij het trainen en creëren van een band. De dieren die met voedsel beloond werden leerden sneller, en zochten veel meer contact met de trainers, zelfs buiten de trainingen om.

In dit licht is het niet raar dat we zo blij kunnen worden van lekker eten. Het is een hele sterke positieve prikkel.

Dus voortaan geen complimentje meer van de baas, maar een lekker snoepje? Zo ver gaat de vergelijking gelukkig niet. Ook bij paarden kun je de voedselbeloning koppelen aan een knuffel of een woord. Het verschil is dat je ze dan geleerd hebt dat ze daarmee beloond worden. Als de baas je vertelt dat je het goed gedaan hebt weet je als het goed is wat er bedoeld wordt.

Jezelf belonen met eten is ook al geen goed idee. Je raakt er namelijk aan gewend. De volgende keer dat je baalt of juist erg blij bent met jezelf, zal je eerder naar iets lekkers grijpen. Is dat dan zo verkeerd? We mogen toch wel een beetje lief zijn voor onszelf? Het vaak ongezonde eten of drinken wat je dan kiest, zorgt ervoor dat je je uiteindelijk lichamelijk slechter voelt. Daarnaast hebben we vaak achteraf een schuldgevoel. Helemaal niet zo leuk dus.

Voor wie zich hierin herkent, of gewoon nieuwsgierig is geworden, geeft het volgende lijstje volgens mij een leuke aanpak:

• Observeer je lichaam als je merkt dat je wilt eten. Wordt bewust van waarom je wilt eten: wil je eten omdat je honger hebt of wil je eten uit emotionele of sociale redenen of uit gewoonte?
• Als je merkt, dat je geen fysiek honger hebt, en je wilt toch eten, vraag je hart, je hoofd en je lichaam één voor één óf, en waarom, ze willen eten. Luister goed naar het antwoord van elk van de drie, en schrijf het desnoods voor jezelf op.
• Zoek naar alternatieven om de behoeftes van je hart, je hoofd of je lichaam op dat moment te vervullen, zodat het eten (wanneer je geen honger hebt) overbodig wordt.
• Als je toch besluit te eten, ondanks dat je niet echt fysiek honger hebt (omdat je hart, je hoofd of je lichaam er behoefte aan heeft), “vergeef” het je zelf en geniet van dat, wat je besluit te eten; smak er gelukzalig bij en vertel iedereen hoe heerlijk je het vindt. Het is beter om te eten, dan om obsessieve gevoelens te kweken!
• Wees lief en aardig voor jezelf!

Gevarieerd en Matig

Een gevleugelde uitspraak en zeer wijd toepasbaar. Zeker op gezond en verantwoord eten. En waar het met het gevarieerde bij velen nog wil lukken, wordt het matige al gauw een beetje meer. Hoe goed olijfolie ook mag zijn, meer dan een eetlepel per persoon is teveel. En we weten allemaal dat één glaasje wijn per dag gezond is, maar na de tweede wordt het regelrecht schadelijk voor je.

Het is een natuurlijke reactie om ergens in door te blijven eten. Nu heb je de kans, en wie weet wanneer je weer wat krijgt? Nou, vrij snel alweer, want jagen en verzamelen wordt met de supermarkt om de hoek wel erg gemakkelijk.

Veel producten uit diezelfde supermarkt zijn ook nog eens voorbewerkt. Gemak dient de mens, en zo kunnen zij er weer een euro meer voor vragen. Op die manier betaal je zelfs nog extra voor je ongezondere eten. Want het wordt langzamerhand duidelijk dat we wel erg veel additieven binnenkrijgen. Niet zo raar, aangezien het in bijna alle voorbewerkte producten aanwezig is. Maar een teveel kan vervelende gevolgen hebben. Klachten die vaak verband houden met additieven zijn bijvoorbeeld ADHD, migraine, astma, eczeem en allergieën.

De beoordeling van voedsel-additieven gebeurt door middel van een risico-evaluatie. Simpel gezegd: Wat is de kans dat je er bij normaal gebruik last van krijgt? Een dergelijke test biedt geen enkele garantie voor jou als individu. Want wat is normaal gebruik? En wie zegt dat jij normaal bent? Bovendien zijn er goedgekeurde hulpstoffen bekend waarover ernstige klachten zijn gerapporteerd, maar die tot nog toe op grond van uitgebreid onderzoek niet gevaarlijk zijn bevonden. (Wiki)

Volgens Will Jansen, hoofdredacteur van Bouillon-magazine, krijgen we inmiddels per jaar drie kilo aan additieven binnen. Kan dat niet wat minder? Ja natuurlijk, we konden er ook prima zonder. Alleen zal je dan op bijvoorbeeld houdbaarheid of kleur in moeten leveren. Een beetje bewuster inkopen dus. En als vuistregel kun je wel stellen: Hoe minder er mee gedaan is, hoe beter dat het is.

Gezonder en goedkoper, maar met nog een reusachtig voordeel. Bedenk voor jezelf eens welk ongezonde eten je het liefst zou willen laten staan. Grote kans dat het de snelle snacks zijn. Het is een stuk makkelijker om niet te snaaien als je het eerst zelf nog klaar moet maken. En als je een keer de tijd hebt gevonden om een lekker verse traktatie te maken of te halen, dan kun je daar ook heerlijk schaamteloos van genieten!

Interlude

Nog niet eerder heb ik de omslag van zomer naar herfst zo duidelijk beleefd. Een stormachtige wind heeft alle warme lucht in één keer weggeblazen. Het is herfst en ik wil er geen moment van missen! Maar met een camera-paard in de lappenmand vallen de landschapsfoto’s nog wat tegen. En als ik mijn omgeving mag geloven ben ik met mijn hang naar herfst een bezienswaardigheid. (Of meer iets dat angstvallig gemeden moet worden: wie weet is het besmettelijk...!) Dus om het nazomergevoel toch nog wat langer vast te houden:

Hemelse Fruitcake!

• 125 g bloem
• 1/2 tsp bakpoeder
• 1/2 soda
• 1/4 tsp zout
• 100 g boter op kamertemperatuur
• 150 g suiker*
• 1/2 tsp vanille extract
• 1 ei, ook kamertemperatuur
• 125 ml karnemelk
• een heleboel fruit, ik had ongeveer 300 g framboos en nectarine

Zet de oven aan op 200 graden Celsius, met het rooster iets onder het midden. Vet een bakblik in van 23 cm doorsnee, of iets met een vergelijkbaar oppervlak, de vorm is niet belangrijk.

Zeef en meng bloem, bakpoeder, soda en zout.

Klop met een mixer de boter en bijna* alle suiker een paar minuten op de hoogste stand totdat dit een lichtere kleur en een ‘fluffy’ textuur krijgt. Je ziet vanzelf wat ik bedoel. Doe het ei en de vanille erbij, en klop op dezelfde stand door tot het ei ook luchtig en goed gemengd is.

Met de mixer op de laagste stand doorgaan. Eerst ongeveer de helft van het bloem-mengsel erbij, dan de karnemelk en dan de rest van de bloem. Allemaal totdat het echt net gemengd is.

Als je veel fruit gebruikt is het handig om nu de stevigste soort al door het beslag te spatelen. Doe dit ook met zo weinig mogelijk bewegingen, je wilt alle lucht in je beslag houden. Vul daarna de bakvorm en strijk de bovenkant glad. Strooi de rest van je fruit en het achtergehouden* beetje suiker erover.

Bak ongeveer 25 tot 30 minuten, tot een cake-tester er schoon uitkomt. (Aan een niet helemaal glad saté-stokje blijft bijna altijd wel een kruimel hangen. Als het maar niet nat meer is.) Laat de cake 10 minuten koelen in de vorm, en daarna op een rooster. Zomer gegarandeerd!

Ps. Is het nou echt nodig om de boter eerst op kamertemperatuur te laten komen? Ja! Probeer maar eens een blok koude boter te mixen… Maar dat niet alleen. Het luchtig slaan van de boter en suiker, en later het ei, is het belangrijkste stukje van het maken van de cake. En dat gaat het beste met enigszins zachte boter en scherpe suiker. In een koele schaal…

Een peul meer of minder

Nog een recept waar het nu helemaal de tijd van het jaar voor is: Risotto met verse erwten. Tenminste… dat was de bedoeling.

Het is echt heerlijk om hier door de groentetuin te wandelen, en te kijken wat er klaar is om te eten. Alles schiet de grond uit, dus wat rijp is moet ook op. Dus toen ik een bed met prachtige paarse peulen zag, wist ik direct wat we die avond zouden eten.

Nou is het zo dat ik wel degene ben die de groente klaarmaakt, maar met het poten bemoei ik me maar weinig. Wist ik veel dat die glanzende groene erwten stiekem kapucijners waren! 

Gelukkig lijkt het vers uit de tuin nog erg veel op elkaar. En hebben ze samen met de risotto mee lang genoeg in de bouillon gestoofd. Het resultaat was er zeker niet minder om, en ook het restje een dag later was nog heerlijk.

Risotto met verse Kapucijners dus, of andere peulvruchten, naar een recept van van Lucullian Delights. Een leuke weblog van een Zweedse die in Toscane is gaan wonen, met mooie foto’s een pure smaken.

Wat je nodig hebt:

• Rijst voor Risotto, meestal Arborio
• Bijna evenveel verse erwten/kapucijners/o.i.d.
• Een uitje, kleingesneden
• Minstens een kwart liter bouillon per persoon
• Beetje witte wijn, als je een fles open hebt
• Klontje boter
• Zout & Peper
• Zelf geraspte Parmezaanse kaas, echt iets heel anders dan dat rare poederspul

Smoor de stukjes ui in de boter tot deze ‘glazig’ oftewel een beetje doorzichtig wordt. Peulvruchten erbij, goed roeren, en na ongeveer twee minuten ook de rijst erdoor. Stevig blijven roeren totdat alles goed gemengd is en dan als eerste, als je hebt, een scheutje witte wijn erbij. Pas wel op voor de stoomwolk die dan ontstaat. Zodra de wijn verdampt is, is het de truc om elke keer een soeplepel bouillon per keer toe te voegen, de volgende pas als bijna alle vloeistof door de rijst is opgenomen. En wel blijven roeren, vooral véél roeren!

Afhankelijk van de rijst is het na een kleine 20 minuten klaar. Hoe je dat weet? Gewoon even proeven. Maar laat het niet te droog worden, Risotto hoort een beetje sappig. Op smaak brengen met zout, peper en de Parmezaanse kaas, nog eens goed roeren, héél even laten staan, en dan… echt lekker eten.

En als je toch in de keuken staat te wachten tot er een nieuwe scheut bouillon bij mag, maak er dan gelijk een salade bij. Gewoon wat sla, met olijfolie, kruiden en azijn. Past er prima bij!

Chunky Gazpacho

Ja, ja, ik begrijp dat twee keer tomaten achter elkaar misschien wat veel van het goede is. Maar met het hele warme weer van de afgelopen tijd is zo’n koud soepje echt zalig. Bovendien zijn de tomaten echt overal in de aanbieding. Als je goed shopt heb je al een kilo voor minder dan een Euro. Weer een excuus minder om niet gezond te eten. 

Behalve tomaten heb je komkommer nodig, een uitje, en liefst veel verse kruiden. Citroensap vind ik zelf ook noodzakelijk, of een goede azijn. Balsamico-, sherry- of wijnazijn, als ie maar lekker is. En bij de citroensap nog iets om het wat pit te geven, bijvoorbeeld tabasco en worcestersaus.

Deze gazpacho is een beetje anders dan normaal, omdat hij niet gepureerd is. Meer te kauwen en - naar mijn idee - meer genieten. Ook wordt er in dit recept niet geprobeerd de soep te binden. Geen zetmeelproducten dus, gewoon lekker licht.

Dat kun je er dan wel weer bij eten, als je zin hebt. Hoe klinkt soepstengels met Parmezaanse kaas? Of maak croutons van een restje oud brood, wat kruiden en wat olie.

Maak de soep een paar uur van tevoren zodat deze goed af kan koelen. En nu maar hopen dat het nog even lekker weer blijft natuurlijk!

Chunky Gazpacho voor 4, iets afgekeken van Gordon Ramsay

• 6 grote tomaten, of wat meer kleintjes.
• een kleine rode ui
• een peper of paprika, afhankelijk van je smaak
• komkommer, ongeveer een halve, geschild en de pitjes verwijderd
• teentje knoflook
• sap van een halve citroen
• 300 ml koude kippenbouillon
• 300 ml gepureerde tomaat
• tabasco
• worcestersaus
• een handvol verse basilicum en dragon
• peper en zout

Snijd alle groente in stukjes. Pers de knoflook of snijd deze heel klein en wrijf wat stuk met de bolle kant van een lepel. Roer de knoflook erdoor, met het citroensap en peper en zout naar smaak. Dan de bouillon en tomatenpuree tot de groente onder staat, of meer voor een dunnere soep. Een scheut van de worcestersaus en een klein scheutje tabasco. En als laatste de fijngesneden kruiden. Zet afgedekt een paar uur in de koelkast. Dan kunnen de smaken zich wat mengen en is de soep straks lekker koud.

Summer in Praha

Een goed begin is het halve werk. In ons geval met Vlaamse frieten en Aardbei-Vanille cocktails!

De ‘ons’ in dit geval mijn zus en ik. Zij weer terug naar huis, en ik een weekje op visite in een stad waar ik nog steeds geen genoeg van kan krijgen. Waarom? Omdat het er zo mooi is, alleen al. Ik raak gewoon niet uitgekeken. Net als vorige keer heb ik de meeste dagen alleen door de stad gedwaald. Maar ook samen hebben we weer erg stoere dingen gedaan. Zoals op zaterdag het Sonisphere Festival, met Metallica!!! Wat een legendes. 

En skaten! Dat kan echt overal. En skates huren gelukkig ook, want die had ik natuurlijk niet meegenomen. Met langs de routes overal barretjes en barbeques. Net als skieën van Glühwein naar Bratwurst, dan nu van Tsjechische frambozen-bubbels naar de Grill!

 

Maar alleen voor sommige uitzichten zou je hier in Nederland al een misdaad begaan. Een kleine selectie:

 

 

En het kasteel, niet te vergeten. Deze keer ben ik ook maar eens binnenin gaan kijken. De plafonds waren duidelijk het mooist van allemaal. Al kwam ik eigenlijk alleen al voor de trap op de laatste foto. De ridderzaal die je links ziet is zo enorm groot dat er zelfs toernooien werden gehouden. In die gevallen, of als men gewoon een indrukwekkend entree wou maken, kon je via een speciaal daarvoor aangelegde trap, te paard de zaal in. Dat lijkt mij nou ook wel wat…

 

 

 

 

 

 

 

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de Dierentuin, Rodelbaan, Botanische en andere parken. Voetbal kijken in de biertuin, of op grote schermen op het oude stadplein. Het eten en de Tsjechische wijn. De geweldige shopping-malls, en vele rare kleine winkeltjes. Muziek- en andere festivals, die overal en altijd plaatsvinden. Voor nu is het even weer genoeg, maar als het aan mij ligt komt er zeker nog weer een vervolg…

Soms…

Cat Owner's Prayer

Because I'm only human,
It's sometimes hard to be
The wise, all-knowing creature
That my cat expects of me.

And so I pray for special help
To somehow understand
The subtle implications
Of each proud meowed command.

Oh, let me not forget that chairs
Were put on earth to shred;
And what I like to call a lap
Is actually a bed.

I know it's really lots to ask
But please, oh please, take pity;
And though I'm only human,
Make me worthy of my kitty!
~ Author Unknown ~

De wilde theemuts

die toch niet zo wild bleek te zijn… Hier een foto uit de verte van zijn toch wel degelijk wilde tweelingbroer. Ze hebben samen voor heel wat verwarring gezorgd!